Rozdział 18

muzyka,

Molly,

Jestem nieobecna, wszystko co się dzieję jakby w ogóle nie dotyczyło mnie. To jakaś chora, niestworzona historia. Chciałabym zasnąć i obudzić się jak to wszystko się skończy. Potrzebuję spokoju, chwili wytchnienia, odpoczynku. Siedząc w fotelu, przykryta kocem z herbatą czytam książkę. Dzisiaj odcięłam się od rzeczywistości, od świata który mnie otacza. Chce być sama. Jednak wiem, że to niemożliwe, mój spokój został naruszony. Usłyszałam dzwonek do drzwi i głos Jaka. 

- Dzień dobry, pani Parker.

- Witaj Jake, jest u siebie. – po chwili słyszałam kroki mojego chłopka, który zmierzał do mojego pokoju. Spojrzałam jeszcze raz na otwartą książkę i westchnęłam głośno. Szatyn podszedł od tyłu i schylając się pocałował mnie w policzek.  Usiadł na łóżku naprzeciwko mnie.

- Nie przeszkadzam? – przymknęłam powieki i nic nie odpowiedziałam. Podeszłam do niego i usiadłam mu na kolanach przodem do niego. Pocałowałam go w usta i zaczęłam odpinać guziki jego koszuli.

- Molly, twoja mama tu jest. – mówił bez przekonania głośno oddychając, kiedy całowałam jego szyję i nagi tors. 

- Wychodzi. – spojrzałam na niego. Zatopił ręce w moich włosach, zaczął jeździć swoim językiem po mojej szyi. Podniosłam ręce do góry a on jednym ruchem ściągnął ze mnie koszulkę.  Już po chwili nasze spodnie również leżały na podłodze.  Jeszcze raz pocałował mnie w usta.

- Zapomniałam, jesteśmy zaproszeni na grilla do Harrego. – posłałam mu przepraszający uśmiech.

- On też tam będzie? – chłopak spojrzał na mnie z góry.

- Kto?

- Zayn.

- Tak.

- Najpierw jedziecie razem na narty a teraz wspólna impreza.

- Przypomnę ci, że ty też na nią idziesz i to ty jesteś moim chłopakiem. – obdarzyłam go serią pocałunków i wstałam z jego kolan. W samej bieliźnie stałam naprzeciwko mojej szafy.

- Jak zwykle nie mam się w co ubrać. – Jake podszedł do mnie i spojrzał mi przez ramie zaglądając do szafy wypchanej ubraniami.

- To załóż. – pokazał na zielone rurki, białą bokserkę tego samego koloru vansy i bluzę galaxy. Obdarowałam go uśmiechem, wzięłam wybrane ubrania i weszłam do łazienki. Ubrałam się, podkreśliłam rzęsy tuszem a policzki różem i przejechałam włosy prostownicą.

- Idziemy? – zapytałam. Szatyn potwierdzająco kiwnął głową i wziął mnie za rękę. Opuściliśmy wieżowiec i skierowaliśmy się w stronę samochodu mojego chłopaka. Kiedy znaleźliśmy się już przy porsche, Jake oparł mnie o maskę samochodu a sam przywarł do mnie ciałem patrząc na mnie z góry.

- Nic się nie wydarzy, prawda. Ten wieczór niczego nie zmieni?- kiwnęłam potwierdzająco głową. – Obiecujesz?

-  Obiecuje. – pocałował mnie ostatni raz i wsiedliśmy do samochodu. Dojechanie do domy Harrego zajęło nam dwadzieścia minut, kiedy znaleźliśmy się już na miejscu zadzwoniłam dzwonkiem i czekałam aż ktoś nam otworzy. Po chwili za drzwiami pojawił się uśmiechnięty Styles.

- Fajnie, że jesteście. – pocałował mnie w policzek i uścisnął dłoń szatyna. Weszliśmy do środka.

- Idźcie do ogrodu, wszyscy już tam są.

- Okej. – Jake przez cały ten czas nie chciał puścić mojej ręki. Przeszliśmy przez balkonowe drzwi i znaleźliśmy w się w dużym, zadbanym ogrodzie. Puściłam rękę mojego chłopka i jak małe dziecko pobiegłam w stronę moich przyjaciółek. Rzuciłam się od tyłu na Effy.

- Molly. – uśmiechnęła się moja przyjaciółka. Odwróciłam się i spojrzałam na Jake, stał chwilę zmieszany lecz po chwili podszedł do nas i przywitał się z wszystkimi.

- Li, wiesz kto tu jest? – odezwał się Louis, podając mi i mojemu chłopakowi piwo. Spojrzałam na niego pytająco.

- Edwards. – zrobiłam zniesmaczoną minę co wywołało nada śmiechu moich przyjaciół. Odwróciłam na chwilę głowę i zauważyłam Zayna wchodzącego do ogrodu. Jak zwykle wyglądał idealnie, miał na sobie czarne rurki, tego samego koloru skórzaną kurtkę, białą koszulkę a w ustach papierosa. Nienawidzę go całym sercem ale to nie zmienia faktu, że uważam go za najseksowniejszego chłopaka. I zawsze jego widok przyprawia mnie o dreszcze. On też zatrzymał  swój wzrok na mnie i przez chwilę mogłoby się wydawać, że się uśmiecha, lecz zaraz obok niego pojawiła się jego dziewczyna. Odwróciłam wzrok nie chcąc patrzeć na tę wywłokę. Oprzytomniałam gdy zauważyłam, że Jake mi się przygląda.

- Czemu tak na mnie patrzysz? – zapytałam.

- Tak po prostu. – pocałował mnie w czoło.

- Pomożecie mi. – usłyszałam wołanie Harrego. Razem z dziewczynami podniosłyśmy się i skierowałyśmy w stronę kuchni.

- Trzeba zabrać te sałatki, picia i szklanki. – spojrzał na nas. – Poradzicie sobie? – zaśmiałyśmy się i zabrałyśmy rzeczy, które przed chwilą wymienił nasz przyjaciel.  Postawiłam dwa dzbanki z piciem na stole przy którym siedział Malik ze swoją dziewczyną. Dzisiejszego dnia Zayn powstrzymał się od wszelakich komentarzy, w ogóle nie wchodził mi w słowa i nie odzywał się.

- Postaw to tam. – powiedziała Perrie, zwracając się do mnie.

- Jak ci coś nie pasuje, to sama przestaw. Jasne? – spojrzałam na nią. Spuściła wzrok z dezaprobatą i kiedy odwracałam się od niej z triumfalnym uśmiechem, usłyszałam za plecami.

- Szmata.

- Co powiedziałaś? – odwróciłam się automatycznie.

- Nic. – udawała zdziwioną.

- Nie jestem głucha, a tak na przyszłość powiedz mi to prosto w twarz bo i tak uwagi kogoś takiego mam głęboko w dupie.

Zayn w ogóle nie reagował na naszą wymianę zdań, był pogrążony w swoich myślach. Ciekawe o czym myśli? To pytanie przeleciała mi przez głowę. Przyjrzałam mu się uważnie i podeszłam do grilla przy, którym stali Liam, Louis, Jake i Effy. Podeszłam do mojej przyjaciółki i kiedy usłyszałyśmy dźwięk piosenki którą obie lubimy, zaczęłyśmy tańczyć, śpiewać i wygłupiać się. Przez cały czas śmiałyśmy się.

- Boże, jakie z was beztalencia. – podeszła do nas Edwards.

- Zapraszałyśmy cię tu? – Effy zadała retoryczne pytanie.

- Bo ty pięknie tańczysz, a i najlepiej śpiewasz to takie… - razem z Effy pokazałyśmy i zaśpiewałyśmy fragment DNA, na co wszyscy wybuchli śmiechem. Fioletowowłosa złapała mnie za ramię i pociągnęła.

- Nie pozwalaj sobie. – wysyczała.

- A co poskarżysz się swojemu chłopakowi? Który i tak ma cie w dupie, bo jesteś zwykłą dziwką, nic nie znaczącą szmatą. Tak skarbie, chcesz więcej prawdy? – zaśmiałam się.

- Zamknij się. – krzyknęła. – I to ja jestem lepsza.

Zaśmiałam się. – Lepsza, lepsza ode mnie? – dalej się śmiałam. – I uważasz, że on też tak twierdzi.. – pokazałam na Malika. - … nie przykro mi, on twierdzi, że to ja jestem zajebista, w końcu jakby tak nie było to by się ze mną nie przespał będąc z tobą.

- Co? – wykrzyczała na cały głos Perrie i spojrzała na swojego chłopaka, który stał zszokowany i nie wiedział co zrobić ani powiedzieć. W końcu otrząsnął się i zaczął iść w moją stronę z zaciśniętymi dłońmi.

- Ty kurwo, musisz niszczyć wszystko. Nie ty jesteś najważniejsza. – krzyczał.

Kiedy już myślałam, że Malik mnie uderzy pomiędzy nami stanął Jake.

- Zostaw ją. – krzyknął mój chłopak.

- Przecież to zwykła szmata, ostrzegałem cię, a ty dalej swoje. – Zayn zaczął się zbliżać. Szatyn położył mu ręce na piersi, Malik spojrzał na niego a po chwili uderzył go w twarz. Krzyknęłam przestraszona i odsunęłam się wpadając na Harrego. Jake zachwiał się lecz po chwili to on uderzył mulata w twarz. Zayn rzucił się na niego, przygniatając go swoim ciałem.

- Zostaw go. – krzyczałam. Chciałam podbiec do nich lecz kiedy chciałam się ruszyć zauważyłam że Styles trzyma mnie w swoim uścisku.

- Harry puść mnie. – krzyczałam przez łzy.

- Nie, może stać ci się krzywda. – mówił stanowczo mój przyjaciel.

Mój chłopak i były najlepszy przyjaciel bili się nie zważając na nic. Nie chciałam na to patrzeć odwróciłam głowę i schowałam twarz w przedramieniu Harrego. Po krótkiej chwili chłopaków rozdzielili Liam i Louis. Podbiegłam do Jake by sprawdzić czy nic mu nie jest, ale on odepchnął mnie i zaczął zakładać koszulę, którą zerwał z niego Zayn podczas ich rękoczynów.

- Jake. – wyszeptałam jego imię.

- Molly, myślałem, że jesteś fajną dziewczyną, bardzo cię polubiłem, ale zważając na twoją przeszłość i jakieś nierozwiązane sprawy z Zaynem, nie chcę być z tobą, nie chcę się tak bawić, to dla mnie za dużo.

- Jake, nie, poczekaj. – mówiłam przez łzy.

- Obiecałaś, że nic się nie stanie, kłamałaś. Żegnaj Molly. – odwrócił się napięcie i zaczął odchodzić.

- Jake. – jeszcze raz wypowiedziałam jego imię ale to nic nie dało. Odwróciłam się i zaczęłam szybkim krokiem iść w stronę Malika. Stanęłam przed nim i zaczęłam uderzać pięściami w jego klatkę piersiową.

- To wszystko twoja wina. To ty wszystko niszczysz. – płakałam. – Jesteś zwykłym dupkiem. Co ja ci takiego zrobiłam, pytam się co? Kurwa mać. Dlaczego musisz mnie niszczyć po raz drugi. – nie przestawałam uderzać w jego klatkę piersiową.

- Zasłużyłaś na to, Molly Parker. Na wszystko co cię spotkało.

- Nie. – wykrzyczałam i uderzyłam go z całej siły w i tak już podpuchnięte oko. Effy odsunęła mnie od mulata i mocno przytuliła, głaskała mnie po włosach próbując uspokoić.

Już po chwili siedziałam na fotelu w salonie Stylesa, przykryta kocem z włosami założonymi za uszy i rozmazanym makijażem. Harry i Effy siedzieli blisko siebie naprzeciwko mnie.

- Wszystko będzie dobrze. – powiedziała moja przyjaciółka.

- Nic nie będzie dobrze, Eff. – odpowiedziałam i zapadła cisza. – A co jeśli Zayn ma rację, że jestem zwykłą szmatą, nic nie wartą dziwką, że wszystko niszczę i rujnuje życie innym. Co jeśli on ma rację.

- Nie ma, mówił tak bo był zdenerwowany. – ciągnęła Effy.

-  On przecież cię kocha. – dodał Harry.

Odwróciłam od nich wzrok i wbiłam w ścianę na której mój przyjaciel poprzewieszał różne zdjęcia. Przymknęłam powieki i poczułam jak po moich policzkach spływają łzy. Wszystko spieprzyłam to wszystko moja wina. Zostałam sama, nie mam ani Jaka ani Zayna. Jestem beznadziejna i bezużyteczna. Wybuchałam histerycznym płaczem niczym małe dziecko. Usłyszałam jak Effy wstaje z łóżka by podejść do mnie, lecz po chwili siada poddając się bo wie, że i tak nic nie wskóra. Chcę być sama. Chcę odpocząć, pomyśleć. Zastanowić się. Zrozumieć. Zaakceptować. Zaufać. Żyć.



kilka osób prosiło nas abyśmy zrobiły zwiastun na nasz nowy blog, więc spróbujemy i powinien wkrótce się pojawić.
co sądzicie o tej całej sytuacji? Jake się dobrze zachował? dobrze, że Molly wyznała wszystkim swoją tajemnicę? macie jakieś pytania? :) zachęcamy do komentowania