Rozdział 9

muzyka

Molly.

Co ja tu robię? To pytanie zadaje sobie codziennie, bo tak naprawdę nie wiem kim jestem, nie wiem po co żyję, czy dla kogoś coś znaczę. Nie wiem czy zasłużyłam sobie na to wszystko, co zrobiłam źle, kiedy nawet nie było mnie na świecie. Chciałabym zostawić moją matkę, wyjechać stąd, ale chyba jestem za słaba, żeby tak postąpić. Z pozoru wredna, pewna siebie, uśmiechnięta, dziewczyna bez kompleksów, jedna z najważniejszych osób w elicie, ale co z tego? Kiedy ja nie wiem kim jestem i co tu robię, nie potrafię się zakochać, chociaż bardzo tego chcę, nie potrafię ufać ludziom, chociaż może i lepiej, bo ludzie w dzisiejszych czasach, są zepsuci, zakłamani, nieuczciwi ale przecież ja też taka jestem. Szłam ulicą zmierzając do domu Zayna. Właśnie Zayn, mój przyjaciel, spędzamy razem czas, dobrze się dogadujemy wiem że mogę mu ufać, ale co dalej? Co jeśli się w nim zakocham? On ma dziewczynę, czy jestem na tyle podła żeby odebrać jej chłopaka, wydaje mi się, że tak, życie mnie zepsuło, nauczyłam się być chamska, wredna, nie zwracać uwagi na uczucia innych, bo takim trzeba być jeśli chcesz coś znaczyć. Poprawiłam swój szalik i schowałam ręce do kieszeni kurtki, na dworze jest bardzo zimno, wieje silny wiatr, nienawidzę takiej pogody. Dlaczego nie pojechałam taksówką? Chciałam się przejść i pomyśleć, kiedy jestem na dworze, mój mózg się dotlenia, relacjonuje wszystkie sprawy, wszystkie za i przeciw, czasami to pomaga, a czasami jestem tam gdzie byłam, chciałabym coś zmienić. Rozglądam się dookoła, pełno ludzi na ulicach, są zabiegani, nie zwracają na nic uwagi, śpieszą się gdzieś, są zagubieni, samochody trąbią na siebie, bo ktoś popełnił błąd nie zwracając uwagi na to co dzieję się w jego otoczeniu. Nikt się nie uśmiecha, kiedyś gdybym się uśmiechnęła obca osobą zrobiłaby to samo, dzisiaj pewnie wzięłaby mnie za idiotkę i zastanawiała się po co uśmiecham się do obcej osoby, to jest właśnie dwudziesty pierwszy wiek. Dochodziłam już do domu Zayna, nie zauważyłam na jego posiadłości żadnego samochodu, to dobrze, lubię być z nim sam na sam. Zadzwoniłam dzwonkiem, otworzył mi jak zawsze uśmiechnięty Malik. Pocałowałam go w policzek i zaczęłam się rozbierać, swoje buty, czapkę i kurtkę zostawiłam w przedpokoju i poszłam do kuchni za moim przyjacielem.

- Ciepłej kawy? – zapytał mulat. Kiwnęłam potwierdzająco głową. – Zimno co?

- Strasznie, jeszcze szłam pieszo, cholernie zmarzłam.

- Dlaczego nie wzięłaś taksówki, albo nie zadzwoniłaś po mnie, przyjechałbym po ciebie.

- Chciałam się przejść i pomyśleć.

- A o czym? – spojrzał mi prosto w oczy.

- O wszystkim, o moim życiu, o tym kim jestem, i co właściwie tutaj robię, o tobie.

- Wywnioskowałaś coś? – zapytał, stojąc do mnie tyłem.

- Problem w tym, że nie.

Odwrócił się w moją stronę trzymając w dłoniach dwa kubki z ciepłą kawą.

- Idziemy na górę? – zapytał.

Nie udzielając żadnej odpowiedzi, skierowałam się w stronę schodów prowadzących na górę do sypialni Zayna. Jest to dość duże pomieszczenie, utrzymane w odcieniach beżu z czekoladowymi wykończeniami. Na środku pokoju stoi dwuosobowe łóżko, po jego prawej stronie szafka nocna, po lewo, wielka szafa gdzie Malik trzyma większość swoich codziennych ubrań oraz komoda. Znajduje się tu również szklany stolik z dwoma krzesłami, na którym zawsze położony jest laptop mojego przyjaciela, jedna ze ścian jest zapełniona rysunkami, na której co chwilę i tak pojawiają się nowe, Zayn ma naprawdę wielki talent plastyczny, jego szkice są przepiękne. Podeszłam do komody na której stoi wielki plazmowy telewizor i różne zdjęcia, wzięłam jedną fotografie w czerwonej ramce do ręki, przedstawiała ona Zayna i jego dziewczynę, zdjęcie zostało zrobione podczas ich pobytu we Francji gdyż w tle widać wierzę Eiffla. Para na fotografii wygląda zwyczajnie, Perrie jak zwykle ten sam uśmiech, a mulat zapatrzony jest gdzieś w dal.

- Co robisz? – zapytał się mnie mój przyjaciel. Podniosłam trzymaną przeze mnie rzecz w górę i pokazałam mu.

- Podobno Paryż to piękne miasto, miasto miłości.

- Nie byłaś tam nigdy? – zapytał podchodząc od mnie.

- Nie, nie stać mnie na takie podróże.  

- Zabiorę cię tam kiedyś, co ty na to? Zróbmy taką wycieczkę po największych i najwspanialszych miastach świata. Co sądzisz?

Odłożyłam zdjęcie na miejscu i siadając na łóżku zaczęłam wymieniać.

- Paryż, Nowy Jork, Chicago, Los Angeles, Miami, Tokio, Ateny.

- Tak, fajnie będzie, młodzież podróżująca po świecie, zwiedzająca wszystkie zakątki, pojedźmy jeszcze do Afryki. – usiadł obok mnie. Zaśmiałam się słysząc jego propozycję. Siedzieliśmy milcząc, słychać było tylko dźwięki muzyki dobiegające z telewizora.

- Chcesz wyjechać stąd po zakończeniu szkoły?

- Nie wiem, naprawdę nie wiem, poszłabym na studia ale nawet nie wiem na jaki kierunek, nie wiem czy chcę tu zostać, mam tu dziewczyny, znajomych, ciebie, ale też dużo rzeczy które po prostu odpychają mnie od tego miasta. Jeśli wyjadę na pewno będę tęsknić i wracać tutaj. Ale dzisiaj nie potrafię podjąć decyzji, która wpłynie na moją przyszłość.

- Masz jeszcze dużo czasu.

- Tak. – odparłam, wypiłam ostatni łyk napoju i odłożyłam szklankę na szafkę. Przybliżyłam się do Malika i oparłam głowę o jego ramie.

- Cieszę się, że cię poznałam. 

- Ja też i to bardzo. – podniosłam głowę i spojrzałam mu w oczy. Patrzyliśmy się tak na siebie przez jakiś czas, Zayn co chwile zbliżał swoją twarz do mojej. Czułam jego oddech na mojej szyi, w końcu złożył namiętny pocałunek na moich ustach. Nie wiem dlaczego to zrobił, ale teraz nie chciałam się nad tym zastanawiać, chciałam być jak najbliżej z nim, usiadłam mu na kolanach i oplotłam jego biodra swoimi nogami. Całowaliśmy się szybko ale namiętnie, co chwilę łapiąc krótki oddech. Po chwili położył mnie na łóżku tak, że to on znajdował się nade mną. Szybkim ruchem ściągnął ze mnie spodnie razem z majtkami, po minucie jego również leżały na podłodze obok moich. Bez chwili zastanowienia wszedł we mnie, jęknęłam z bólu, Zayn poruszał się energicznie w przód i w tył, oddychaliśmy głośno. Położyłam swoje ręce na jego plecach i wbiłam w nie paznokcie dostając orgazmu. Malik położył się swoim rozgrzanym ciałem na mnie. Pocałował mnie w usta.

- Jesteś niesamowita. – szepnął mi do ucha.

Leżeliśmy milcząc, jednak nasz spokój zakłócił dźwięk otwierających się drzwi wejściowych, których Zayn zapomniał zamknąć kiedy wpuszczał mnie do środka. Jak oparzeni podnieśliśmy się z łóżka i w szybkim tępię zaczęliśmy zakładać nasze ubrania.

- Zayn! – usłyszeliśmy z dołu głos Harrego.

- Już schodzimy. – odkrzyknął mu Malik.

Kiedy Zayn zapinając guzik od spodni, zaczął wychodzić z sypialni zatrzymałam go w drzwiach.

- To zostanie między nami. – spojrzałam mu twardo w oczy. Pokiwał potwierdzająco głową i wyszedł. Poprawiłam swoje włosy i zbiegłam za nim po schodach.

- Hej. – rzuciłam przelotnie.

Oprócz Harrego w mieszkaniu mojego przyjaciela była też Effy. Podeszłam do mojej przyjaciółki i zaczęłam z nią rozmawiać.

- Nie wiedziałam, że spotykasz się dzisiaj z Harrym.

- Tak jakoś wyszło, siedziałam sama w domu a on zadzwonił i zaproponował żebyśmy przejechali się do Lux.

- Byliście już czy dopiero jedziecie?

- Jedziemy, tylko Harry powiedział że musi na chwile wpaść do Zayna.

- Effy, możemy już jechać. – zwrócił się do mojej przyjaciółki brunet. Nasi przyjaciele pożegnali się z nami i opuścili mieszkanie Malika. Usiadłam na kanapie w salonie, zgięłam nogi i oplotłam je rękoma, zaraz obok mnie w drugim końcu kanapy usiadł Zayn.

- Nie powinniśmy tego robić. – odezwałam się.

- Ja mam dziewczynę.

- Jesteśmy tylko przyjaciółmi, nie psujmy tego.

- Nie chcę żadnych konfliktów.

- Po prostu zapomnijmy o tym.

- Dobrze. – odpowiedział i spojrzał na mnie. Pod naciskiem jego spojrzenia odwróciłam głowę w bok. To nie powinno się stać, on jest zajęty, łączą nas tylko relację przyjacielskie, nic więcej. Nie chce psuć jego związku, chociaż jej nie lubię, ale ja nie kocham Zayna, po co mam być z kimś kogo nie darze uczuciem. Miłość nie jest dla mnie. Siedziałam i rozmyślałam nad tym co się przed chwilą wydarzyło. Jego ciepłe, delikatne usta na moich. Jego nagie ciało przywierające do mojego, nasze oddechy, było nam dobrze. Nie, nie, przestań Molly, skarciłam się w myślach. On nie jest twój, nie chcesz żeby był twój. To był jedyny raz, jak na imprezie, nic nieznaczący raz. Odwróciłam głowę by spojrzeć na mojego przyjaciela, już nie siedział tak daleko ode mnie. Nie zauważyłam nawet kiedy włączył telewizję, patrzył się w ekran ale ja widziałam, że myślami był zupełnie gdzie indziej. Zastanawiałam się co myśli, czy podobało mu się, czy wręcz przeciwnie? Wiem, że zrobiliśmy źle, ale co z tego? Taka już jestem, nie zmienię się, a jemu to chyba nie przeszkadza, taką mnie lubi. Przesunęłam się na kanapie by być blisko niego, stykaliśmy się ramionami. Przytulił mnie do siebie.

- Przepraszam. – szepnęłam.

- Nie musisz, to ja cię pocałowałem. 

- Wina leży po obu stronach. – uśmiechnęłam się do niego, odwzajemnił mój uśmiech.

- Nikt się nie dowie i wszystko będzie dobrze, a my zapomnimy. – dodałam. Tylko tak naprawdę, ja nie wiem czy chce zapomnieć, pierwszy raz w życiu, uprawiając sex poczułam coś więcej, niż tylko zwykłą przyjemność. To dzięki niemu poznaję na nowo świat, wydaje mi się taki inny. Ale czy można spać ze swoim przyjacielem? Jeszcze kiedy on ma dziewczynę? Nie, zdecydowanie nie.

- Może powinnam sobie kogoś znaleźć? – zapytałam na głos. Malik spojrzał na mnie oskarżycielko.

- No co? – zapytałam.

- Nie wiem, czy jest ktoś taki kto na ciebie zasługuję.

- Czyli co mam zostać na zawsze sama? – zrobiłam obrażoną minę i odsunęłam się od niego.

- Przecież wiesz, że nie o to mi chodziło. No chodź tu. – pociągnął mnie za rękę i w tym samym czasie zadzwonił dzwonek do drzwi. Wstałam z kanapy i poszłam otworzyć.

- Co ty tu robisz? – zapytała oburzona Edwards.

- Otwieram ci drzwi jeśli jeszcze nie załapałaś.

Perrie razem ze swoimi koleżankami z zespołu weszły do środka i podążyły do salonu gdzie siedział Malik. Podeszłam do mojego przyjaciela i powiedziałam mu na ucho.

- Ja będę lecieć, towarzystwo zbytnio mi nie odpowiada. Pocałowałam Zayna w policzek i zaczęłam się ubierać.

- Zadzwonię. – krzyknął Malik kiedy już wychodziłam, odwróciłam się jeszcze na chwile by na niego spojrzeć i napotkałam wzrok jego dziewczyny, która wyglądała jakby chciała mnie zabić, uśmiechnęłam się do niej szeroko i zamknęłam za sobą drzwi. Tym razem nie miałam zamiaru wracać pieszo, była późna godzina, zimno i ciemno, nigdy nie wiadomo kogo bym spotkała na ulicach Londynu, kręci się tu dużo podejrzanych typów. Wsiadłam do taksówki, która właśnie pojawiła się pod domem Zayna.

- Dobry wieczór, poproszę na Oxford Street.  



po przeczytaniu tego rozdziału nieźle się zdziwiłam, bo molly nie tylko mnie zaskoczyła, ale pewnie też i was. no a wy co sądzicie o nim sądzicie? skończy się jak w 'to tylko seks' czy to była jednorazowa przygoda? jak według was potoczą się ich losy? co z perrie? x - effy.
jeżeli chcecie możecie też zadawać nam pytania. jak wam minęły święta? zadowoleni z prezentów? :)